இடம் வலம்

ஊரில், எங்கள் வீட்டின் பின்பக்கம் ஒரு கலியாண மண்டபம் இருந்தது. அதை எதற்காகக் கலியாண மண்டபம் என்றார்கள் என்பது எனக்குத் தெரியாது. எந்தக் கலியாணமும் அங்கு நடந்ததாக நினைவில்லை. ஒரு சில பொது நிகழ்ச்சிகள், சில பொருட்காட்சிகள் நடந்திருக்கின்றன.

முன்பு பனங்காடாக அழகாக இருந்த பூமி அது. நிறைய வாகை மரங்கள், அவை நிறைய பொன்வண்டுகள், விதம் விதமான மரங்கள், ஒரு கிணறு... அதன் விசேஷம்... அந்த நீரில் சமைத்தால் சாதம் சிவப்பாக வேகுமாம். அயலில் மீதிக் கிணறுகள் வற்றிப் போக, இது மட்டும் வற்றாது இருக்கும்.

ஒரு பெரிய கால்வாய் ஓடும். அதில் மீன்கள்... அருகே ஒரு இலவமரம். நான் கண்ட முதல் இலவ மரம் அது. காயைக் கொண்டுவந்து வீட்டில் காட்ட, அம்மா 'இலவு காத்த கிளி' பற்றிச் சொல்லிக் கொடுத்தார்.

அந்த இலவமரத்திற்குச் சொந்தக்காரர் ஒரு சிங்களக் குடும்பத்தினர். அவர்களைப் பற்றித் தனியாக எழுதவேண்டும். அருமையான மனிதர்கள். எங்கே இருக்கிறார்களோ தெரியவில்லை.

கலியாண மண்டபம்... இன்னும் பூரணப்படுத்தப்படாமல் தான் நிற்கிறது என்று நினைக்கிறேன்.

முன்பு அங்கு பசுக்கள் உறங்கும். சனி ஞாயிறு - கையில் ஒரு வாளியும் இரண்டு தகரங்களும் எடுத்துப் போய் என் தோட்டத்திற்கு எரு சேகரித்து வருவேன்.

பல தடவை இங்கே round up (என் பையன், 'சுற்று மேலே' என்பார்.) நடந்திருக்கிறது. பல முகமூடிகள், தலையாட்டிகள், பிடிபட்ட அப்பாவிகள் அவர்கள் குடும்பத்தார் கண்ணீரையெல்லாம் கண்ட இடம்.

ஒரு சமயம்.... ஒரு தொகுதி நரிக்குறவர் வந்து தங்கியிருந்தார்கள். எல்லாம் இருந்தும், இல்லாததை எண்ணுவோம் நாம். அவர்கள் இருப்பதோடு சந்தோஷமாக வாழத் தெரிந்தவர்களாக இருந்தார்கள். தேங்கியிருக்கும் மழைநீரில் குழந்தைகளைக் குளிப்பாட்டி, தூண்களிடையே தூளியமைத்துத் தூங்க வைத்து, அருகேயே அடுப்பெரித்து... அவர்கள் வாழ்க்கையை அவதானிக்கக் கிடைத்தது... ஒரு வித்தியாசமான சினிமா பார்த்த அனுபவம்.

சில காலம் அங்கு IPKF முகாமும் இருந்தது. அப்போதான் முதல் முதலாக சப்பாத்தியை நேரில் கண்டேன். அது மட்டுமல்ல - டால்ட்டா டப்பா, மொச்சைக் கடலை, அமுல் டப்பா எல்லாம் எங்கள் வீட்டிலும் புழக்கத்திற்கு வந்தது. பண்டமாற்றாக... மின்சாரம், இஸ்திரிப் பெட்டி அங்கு போயிற்று.

நான் கற்பித்த பாடசாலை சற்றுத் தள்ளி இருந்தது. இல்ல விளையாட்டுப் போட்டிக்குத் தயார் செய்யும் சமயம் எங்கள் இல்லத்தோர் (காவேரி - இலங்கைக்கே வந்துவிட்டது.) இங்கு வந்து பயிற்சி எடுப்போம்.

ஒரு சனிக்கிழமை காலை - பெரிதாக left, right, left, right, about turn என்று சத்தம் கேட்க, வேலியின் மேலாக எட்டிப் பார்த்தோம். தனியாக ஒரு சிறுமி நடை பழகிக் கொண்டிருந்தார். ;) எட்டு அல்லது ஒன்பது வயது இருக்கும். பிறகு இது பல வாரவிடுமுறைகள் தொடர்ந்தது. சிறுமி தனக்குத் தானே ஆணை பிறப்பிக்கும் சத்தம் கேட்டதும் என் அம்மா, " ம்... தனிநபர் மாச்பாஸ்ட் ஆரம்பம்," என்பார். :-)

இது... இங்கு நான் கற்பிக்கும் பாடசாலை விளையாட்டு மைதானத்தில் ஒரு மாக்பையின் தனிநபர் மாச்பாஸ்ட். :-) எங்களூர்க் காக்கை இவர்.

எதுவும் கடந்து போகும்!

இது.... ஊரிலிருந்த காலத்தில்... கிட்டத்தட்ட முப்பது வருடங்கள் முன்பு, நான் தைத்த தலையணை உறையில் இருக்கும் பூவேலைப்பாடு. அப்பா ஸிக்ஸாக் மெஷின் வாங்கிக் கொடுத்ததும், முதல் முதலில் தைத்துப் பார்த்த ஆப்ளிக் வேலை இது. ஊரிலேயே விட்டுவிட்டு வந்துவிட்டேன். அம்மா இங்கு வரும் போது கூட எடுத்து வந்திருந்தார். ஏற்கனவே எடுத்து வைத்திருந்த படத்தை இந்த இடுகைக்காக தேடிப் பிடித்தேன்.
           
காலையில், வழக்கமாகப் பாடசாலையில் வாகனத்தை நிறுத்தும் இடத்தில் நிறுத்திவிட்டுத் திரும்பினேன். அருகே தரித்திருந்த வாகனத்தின் சாரதி ஆசனத்தில் பெண் ஒருவர்... ஏதோ தைப்பது போல் தெரிந்தது.

இறங்கி நான்கைந்து அடி தாண்டி நடந்திருப்பேன். மனம் திரும்பிப் பார்க்கச் சொன்னது. அந்தப் பெண் மும்முரமாகத் தைத்துக் கொண்டிருந்தார். என்னவோ தோன்றிற்று... அருகே சென்றேன்.

"Hi! good morning"

சத்தம் கேட்டு நிஷ்டை கலைந்தது போல் நிமிர்ந்தார். சின்னதாக ஓர் புன்னகை. ஆனால்... ஏதோ ஒன்று குறைந்தது போல் தெரிந்தது.
ஆளமான அமைதிப் புன்னகை!
ஓர் தீவிரம் இருந்தது அவர் முகத்திலும் வேலையிலும்.

"என்ன தைக்கிறீர்கள்? அழகாக இருக்கிறது."

காற்றும் அதிராமல் நிமிர்ந்து துணியைக் காட்டினார். ஓர் நீள்சதுர வெள்ளைத் துணியில், மாட்டியிருந்த தையல் வளையத்தின் நடுவே ஓர் சிவப்பு நிறப் பூவை உருவாக்கிக்கொண்டிருந்தார். சுற்றிலும் பரவலாக, பெரிய பெரிய செவ்வரத்தம்பூக்களும் இலைகளும் தெரிந்தன. சாமோவன் பெண் என்னும் என் ஊகம் சரியாகத் தான் இருக்கும் என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

முப்பது வயது இருப்பார் என்று நினைக்கிறேன். பிள்ளைகளோ மருமக்களோ அல்லது சகோதரர்களோ எங்கள் பாடசாலையில் கற்க வேண்டும். அவர்களை இறக்கிவிட்டு தையலில் ஈடுபட்டிருக்கிறார்.

கிட்டத்தட்ட பாதி தையல் வேலை முடிந்திருந்தது. மீதி, பென்சில் கோடுகளாகத் தெரிந்தது.

"வேலைக்கு இன்னும் நேரம் இருக்கிறது. ஒரு முப்பது நிமிடங்கள் தைத்துவிட்டுக் கிளம்பினால் சரியாக இருக்கும்." என்றார் மென்மையாக.

"கடந்த வாரம் என் கணவரை இழந்துவிட்டேன். அந்தத் துயரிலிருந்து வெளியே வரும் முயற்சி இது." என்றார் அதை விட மென்மையாக.  ஒரு நொடி பேச்சிழந்து நின்றேன்.

அவர் கண்கள் கலங்கவில்லை; ஆனால் வெறுமை மட்டும் அழுத்தமாகத் தெரிந்தது. அவர் முகத்தில், வெளியே வந்துவிடவேண்டும் என்கிற உறுதியும் அதற்கு மேல் ஓர் தெளிவும்  தெரிந்தது.

ஒரேயடியாக உடைந்து போகாமல் மீள நினைக்கும் அவர் போக்கு... மனதைத் தொட்டது. இழப்புகளை அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டு, வாழ்க்கை நீரோட்டத்தோடு இயல்பாகப் பயணப்பட நினைக்கும் அவர் முயற்சி  வெற்றியளிக்க வேண்டும். சின்னதாக ஓர் பிரார்த்தனை மனதினுள் ஓடியது.

என் பேச்சு அவர் துயரத்தைக் குறைக்க உதவாவிட்டாலும் பரவாயில்லை;  அதிகரிக்க வைத்து விடக் கூடாது. நானும் அவர் போக்கிலேயே, மென்மையாக தையலைப் பாராட்டிவிட்டு, இன்றைய நாள் நன்றாக அமையட்டும் என்று வாழ்த்திவிட்டுக் கிளம்பினேன்.

வாழ்த்துகளும் வாழ்க்கையும்

திடீரென்று ஒரு ஞானோதயம்,
ஒரு நாள் பிறந்த நாட்டிலிருந்து எல்லோரையும், எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டுக் கிளம்பி இங்கு வந்து சேர்ந்த மாதிரி, இந்த ஊரையும் விட்டுக் கிளம்ப நேர்ந்தால்! :-)

இப்போது... பெட்டி பெட்டியாகச் சேகரித்து வைத்திருக்கும் பொக்கிஷங்கள் தரம்பிரிக்கப் படுகின்றன. அனேகமாக இம்முறை, நினைவுகளை இரைமீட்டுப் பார்த்து ரசித்துவிட்டு வீசிவிடுவதாக ;( இருக்கிறேன்.

வீசப் போவது.... நினைவுகளை அல்ல. அவை என்றும் என்னுடன் இருக்கும். :-)

சின்னக் கைகள் அன்பாக அனுப்பிய ரோஜாக்கள்
ஃபெல்ட் பென், ஸ்டாம்ப் பென் இரண்டையும் பயன்படுத்தியிருக்கிறார்கள் என்று தெரிகிறது.

அட்டை மட்டும் ரோஜா வர்ணம்;
ரோஜாவோ வர்ணம் இல்லாத வண்ணம்! :-)

 குமிழ்முனைப் பேனைகள் + ஒட்டும் கற்கள்

பொதியுள் பொதிந்து வைத்த அன்பு

சின்னக் கைகள், விட்ட பிழை எதையோ மறைக்க முயன்றிருக்கின்றன. :-)

 பழைய வாழ்த்திதழ் எதிலிருந்தோ பூக்களை வெட்டி எடுத்திருக்கிறார்கள்.

 :-) சிரமப்பட்டிருக்க வேண்டும். வளைவுகள் வெட்டும் கத்தரிக்கோலினால் ஓரங்கள் வெட்டப்பட்ட அட்டையில், காய்ந்த இலைகள். 

நிறம் நிரப்பி, அது நிரந்தரமாக இருக்கவென்று clear seal ஒட்டியிருக்கிறார்கள்.

இந்தக் கிளைகள் தான் இங்கு குருத்தோலை ஞாயிறன்று குருத்தோலைக்குப் பதிலாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. ரோஜா - ஒரு திருமண அழைப்பில் இருந்து வந்திருக்க வேண்டும்.

 உலர்ந்த இலைகள் உதிர ஆரம்பித்துவிட்டன. 

வயது போகிறது! :-)

சற்றுப் பெரிதான அட்டை!

சின்னவர்கள் வளர ஆரம்பித்ததற்குச் சாட்சியாக, வாழ்த்திதழிலும் மெருகு கூடியிருக்கிறது.

இன்னும் சில இருக்கின்றன. அவை பிறிதொரு சமயம் பார்வைக்கு வரும்.

சின்னவர்கள் நால்வர் சேர்ந்து அனுப்புவார்கள். அவர்களுள் வரைபவர் ஒருவர் இருந்தார்.

இப்போது எல்லோரும் வளர்ந்துவிட்டார்கள். வேலை, திருமண வாழ்க்கை, படிப்பு, திரவியம் தேடித் திரை கடல் ஓடுதல் என்று ஆளுக்கு ஒரு திக்காகப் பிரிந்து போனார்கள். 

இதுதான்... வாழ்க்கை.
சின்னவர்கள் நால்வரும் எல்லாச் சிறப்புகளுடனும் சந்தோஷமாக வாழ... என்றும் என் பிரார்த்தனைகள்.
Love you kutties. :-)

களிமண் தலைகள்!

2003 - நாங்கள் இங்கு இடம் பெயர்ந்து நான்காவது ஆண்டு அது. சின்னவருக்குப் பதின்நான்கு வயது; பத்தாம் ஆண்டு கற்றுக் கொண்டு இருந்தார். சமூகக்கல்விச் செயற்திட்டத்திற்காக களிமண்ணில் செய்த, பால் அங்காடி ஒன்றுக்கான மட்பலகை.

பாடத் தலைப்பு தலைப்பு - ரோம நாகரீகம்
எழுத்து வடிவம் சாதாரண மக்கள் நடுவே புழக்கத்திலில்லாத காலத்தில், அங்காடிகளிl களிமண் பலகைகளில் வியாபாரம் தொடர்பான இலச்சினை எதையாவது அடையாளம் செய்து மாட்டி வைப்பார்களாம்.

மனதில் எண்ணம் உருவானதுமே செய்கையாக்குவதற்கான ஆராய்ச்சியை ஆரம்பித்திருந்தார் சின்னவர். தொடர்ந்து வந்த விடுமுறையின் போது Coromandel சென்றிருந்தோம். அங்கு Driving Creek Railway பார்க்க & பயணிக்கப் போயிருந்தோம். அங்கு pottery wheel முன்னால் உட்கார்ந்து வேலையிலிருந்த பெண்ணிடம் சின்னவர் சுவாசியமாகப் பேச்சுக் கொடுத்து விபரங்கள் சேகரித்துக்கொண்டார். "மைக்ரோவேவில் சுட்டு எடுக்க முடியுமா?'" என்றும் விசாரித்தார். :-)

வீடு வந்த பின்பு. தானே தொலைபேசிப் புத்தகத்தைப் புரட்டி (அப்போ மொத்தக் குடும்பத்திற்கும் சேர்த்து ஒரேயொரு பழைய டப்பா கம்ப்யூட்டர், யாரிடமோ வாங்கியது - இருந்தது. இணையத் தேடல்கள் இன்று போல் சுலபமாக இருக்கவில்லை.) அழைப்பு மேல் அழைப்பாக இங்கு இருந்த எல்லா மட்பாண்டக் கைவினைஞர்களுடனும் பேசிப் பார்த்தார். தொந்தரவு செய்கிறாரோ என்று தோன்றிற்று. ஆனால் யாரும் அப்படி நினைத்ததாகத் தெரியவில்லை. சின்னவர், படிப்புக்காகக் கேட்கிறார் என்றதும் எல்லோரும் நல்ல விதமாகத் தகவல்கள் கொடுத்தார்கள். வேலையை முடித்து எடுத்துக்கொண்டு போனால் தாங்களே தங்கள் சூளையில் சுட்டுக் கொடுப்பதாகவும் முன்வந்தார்கள். எல்லோருமே தொலைவிலிருந்தார்கள். Barry Potter தூரத்திலும் கிட்ட இருந்தவர். முதலில் அவரைப் போய்ப் பார்த்தோம்.

தட்டியதும் கதவைத் திறந்தவர் பின்னால் என் உயரத்திற்கு அவர் செல்ல நாய் நின்றது. :-) உள்ளே அழைத்துப் போய் சூளையைக் காட்டினார். அதுவே ஒரு பெரிய அறை. சுவரில் வெப்பமானி, வெப்பநிலையைக் கூட்டிக் குறைக்கும் அமைப்பு, சுற்றிலும் சுவரில் தட்டுகள், அவற்றில் சுடப்பட்டு ஆறுவதற்காக விட்டிருந்த பொருட்கள் என்று நிறைந்திருந்தது.

வெளியே வேலை முடித்து விற்பனைக்குத் தயாரானவை ஒரு புறமும் சூளைக்குப் போவதற்காகக் காத்திருந்தவை ஒரு புறமும் அவரது வேலை மேடை ஒரு புறமும் இருந்தது. சின்னவருக்கு மேலும் சில உபயோகமான தகவல்கள் கொடுத்தார் இவர்.

வீடு வந்து மீண்டும் தொலைபேசி அழைப்புகள்... மறுநாள் களிமண் விற்கும் கடையைக் கண்டுபிடித்து 20 கிலோ பை களிமண் வாங்கிவந்தோம். களிமண் - உலர்ந்ததாக இல்லாமல் பிசைந்து பிடிக்கச் சரியான பதத்திலிருந்தது. பலவர்ணங்களில் வைத்திருந்தார்கள். Paint தெரிவு செய்வது போல அட்டையில் பார்த்துப் பொருத்தமான நிறத்தைத் தெரிந்தெடுத்தார் சின்னவர்.

தொடர்ந்து வந்த சனிக்கிழமை கடை பரப்பி வேலையை ஆரம்பித்தார். :-) வேலை முடிந்த மூன்றாம் நாள் மீண்டும் Barry வீட்டிற்குக் கிளம்பிப் போனோம். மட்பலகை தடிமனாக இருப்பதாகவும், உள்ளே ஈரம் மீதம் இருந்தால் சுடப்படும் போது வெடித்துவிடும் என்றும் சொன்னார். அப்போதான் புரிந்தது மட்பாண்டத்தில் செய்யப்படும் உருவங்களெல்லாம் கோது போலிருப்பதன் காரணமும் அவற்றில் துளை இருப்பதற்கான காரணமும். காற்றோட்டம் நன்கு உலர வைக்கிறது. சுடப்படும் போதும் காற்று விரிவடைந்து பொருள் வெடித்துவிடாது.

ஏற்கனவே செய்திருந்ததை நீரில் அமிழ்த்தி ஊற விட மீண்டும் களி பயன்பாட்டுக்குத் தயாரானது.

ஆடு! முதலில் அட்டையில் பென்சிலால் வரைந்து வெட்டிக் கொண்டார். அதன்மேல் களியைப் பிடித்து, சிறிது காய்ந்தபின் அட்டையைக் கவனமாக உரித்து எடுத்தார். ஆட்டின் பின்பக்கம் கீறல்கள் வரைந்தார். முன் பக்கம் பளபளப்பாக்குவதற்காக விரலில் ஈரம் தொட்டு வழித்து விட்டார். ஆட்டின் பின்பக்கமிருந்து உரித்த அட்டையைப் பத்திரப்படுத்திக் கொண்டார்.

மெல்லிய அட்டை ஒன்றின் மேல் செவ்வகத் தட்டு வடிவில் பிசைந்த மண்ணைப் பிடித்தார். ஓரங்களில் விளிம்பு வைக்கவிருந்த இடங்களையும் ஆடு வரவிருந்த இடத்தையும் அடையாளம் செய்து (இதற்காகத்தான் உரித்த ஆட்டின் உருவத்தை வைத்திருந்திருக்கிறார்.) நிறையக் கீறல்கள் போட்டார். (அழுத்தமான மேற்பரப்புகள் இரண்டை ஒன்றன் மேல் ஒன்று வைத்து ஒட்டினால் சரியாக ஒட்டிக் கொள்ளாதாம்.) பிறகு நீளமாக உருட்டி வெட்டிய கரையையும் ஆட்டையும் ஈரம் தொட்டு ஒட்டியாயிற்று.

செய்ததை பழைய பிஸ்கட், கேக் இறக்கி வைக்கும் வலைத்தட்டு ஒன்றின் மேல், வைத்து காற்றோட்டமாக நிழலில் உலர விட்டார். வெயிலில் வைக்க வேண்டாம் என்று ஏற்கனவே எச்சரித்திருந்தார் ஹரி. அப்படிச் செய்தால் வெளியே உலர்ந்து உள்ளே ஈரம் இருக்க, சின்னச் சின்ன வெடிப்புகளோடு காயுமாம்.

ஓரிரு நாட்கள் கழித்து அட்டையை முழுவதுமாக உரித்து எடுத்ததும் மீண்டும் ஹரி வீட்டிற்குப் பயணம்.
ஹரி வீட்டில் மணியை அழுத்த இம்முறை இளைஞர் ஒருவர் கதவைத் திறந்தார். "Dad... It's your little potter friend," :-) ஹரி அனைத்தையும் வாங்கி வைத்துக்கொண்டார். இன்னும் சில நாட்கள் காயட்டும் என்றார். தன் அடுத்த சூளை தினத்தன்று அனைத்தையும் சுட்டு எடுத்தபின் தொலைபேசியில் அழைத்துச் சொல்வதாகச் சொன்னார். சொன்னபடி அழைத்தார். சந்தோஷமாக எடுத்து வந்தோம்.

இத்தனை வருடம் கழித்து இப்போ இடுகை போட நேர்ந்ததன் காரணம் இனி. சின்னவரது இந்தக் கைவேலையை சின்னச் சின்னதாக படம் பிடித்து வைத்திருந்தேன். சில காலம் முன்பாக அப்பா காஸட்டிலிருந்ததை சீடீக்கு மாற்றிக் கொடுத்திருந்தார். பார்த்த நாளிலிருந்து எழுத முயன்று... இன்றுதான் எழுதி முடித்திருக்கிறேன். :-)

சின்னவர் வேலை முடிந்தத கையோடு மீதி இருந்த களிமண்ணில் சின்னவர்களிருவரும் மனதில் வந்தபடி செய்த பொருட்கள் இவை. இவற்றையும் சேர்த்துத் தான் ஹரி சுட்டுக் கொடுத்தார். சின்னவரை அவருக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. தன்னிடம் பயிற்சியாளராகச் சேருமாறு இலவச அழைப்பு விடுத்தார். விருப்பம் இருந்தாலும் அப்போதைய எங்கள் பொருளாதார நிலை அத்தனை தொலைவு அடிக்கடி அழைத்துப் போய் திரும்ப அழைத்து வரும் விதமாக இருக்கவில்லை. ;( சின்னவரும் நிலையைப் புரிந்துகொண்டு அமைதியாகிவிட்டார். ;(

ஒரு கரண்டி வாயில் போட்டுக் கொள்ளுங்கள். :-)

ஓடாத ஓடம்!

வலது காலில்...

...பூக்கள்.
வெற்று டாய்லட் ரோலின் வெளியே பாதத்தைப் பிடித்தார். உலரும் முன் உரித்தாயிற்று. சுட்டதனால் உள்ளே நீர் விட்டு நிஜப் பூக்களையும் வைக்கலாம்.

இந்தக் கிண்ணத்தில் இப்போ சின்னச் சின்னதாகச் சில பொருட்கள் இருக்கின்றன.

கீழே... காலணியொன்று.
கட்டும் கயிறு உடைந்துவிட்டது. :-) அறுந்துவிட்டதாகச் சொல்ல முடியாது அல்லவா!

ஆமை - ஒரு எவர்சில்வர் கிண்ணத்தைக் கவிழ்த்துப் போட்டு அதன் மேல் க்ளிங் ராப்பால் மூடிவிட்டு, களிமண்ணைப் பூசி ஆமை வடிவைக் கொண்டுவந்தார்.

பெரியவர் இந்தக் கிண்ணத்தை (மட்டும்) பிடித்து வைத்திருந்தார். இப்போது அவர் வீட்டுச் சாவிகள் வைக்கும் இடம் இது.

எனக்கும் ஒரு பிடி மண் கொடுத்தார்கள். :-) அதைக் கொண்டு செய்தது
இந்தத் தலை. 'தலையிலென்ன களிமண்ணா?', என்று கேட்பது அறிந்திருப்பீர்கள். இவர் தலைக்கு களிமண் போதவில்லை. :-)

ஒரு மிட்டாய் எடுத்துக்கொள்கிறீர்களா? :-)

வெகு காலம் கழித்து நீளமாகத் தட்டியிருக்கிறேன். கணனி கொஞ்சம் இடிபாடாக இருக்கிறது. இரண்டும் சேர... எங்காவது எழுத்துப் பிழை இருக்கலாம். சுட்டிக் காட்டினால் திருத்தி விடுவேன்.

வாழ்த்தாமல் வாழ்த்துங்கள்!

நான் இணையம் வரத்தொடங்கிய முதல் வருடம் முதல் ஒவ்வொரு வருடமும் குறைந்தது இரண்டு பேராவது பெரிய வெள்ளிக்கு வாழ்த்துச் சொல்கிறார்கள். மின்னஞ்சல் வாழ்த்துக்களும் வந்திருக்கின்றன. சமையல் பற்றிய, "என்ன ஸ்பெஷல்?" என்று ஒரு கேள்வியையும் சமயத்தில் எதிர்நோக்குவேன்.

என்ன ஸ்பெஷல்!! உண்மையில்  பெரிய வெள்ளி துக்க தினம்; கிறீஸ்து இறந்த தினம். அதுதான் விசேடம்.

அதைத் தொடர்ந்து வருகிற ஞாயிறு - உயிர்த்த ஞாயிறு. இது உண்மையில் நத்தாரை விட முக்கியமான தினம். அன்று வாழ்த்தலாம்.

பெரிய வெள்ளி... சொல்வழி கேளாது போன ஆதாம் ஏவாளிடம், அவர்களுக்கு இன்னதுதான் தண்டனை என்பதைச் சொல்லிவிட்டு, மானிடர் செய்த பாவத்துக்குப் பிராயச்சித்தமாக தன் மகனை அனுப்புவதாக இறைவன் வாக்குக் கொடுத்தாராம். அதன்படி கிறீஸ்து மனிதனாகப் பிறந்து மரணித்த காரணத்தால் மட்டுமே பெரிய வெள்ளியை Good Friday என்கிறார்கள்.

இது மதப்பிரச்சாரம் எல்லாம் கிடையாது. சொல்லிவைத்தால், இனி வரும் காலங்களில் வாழ்த்தாமலிருப்பீர்கள் அல்லது சரியான தினத்தில் வாழ்த்துவீர்கள் எனும் நல்ல நோக்கம் மட்டுமே! :-)

இன்றைய நாள் அனைவருக்கும் இனிய நாளாக அமையட்டும்.

என் அன்பு வாழ்த்துக்கள்.

இந்தச் சிலுவைக்காக ஒரு பெட்டி செய்திருந்தேன். அதற்கான செய்முறை விளக்கம் இங்கே... http://www.arusuvai.com/tamil/node/29054

பம்பரக் கயிறு

_()_ :-)

பல சமயம் அன்பளிப்பைப் பொதி செய்த பின்போ அல்லது கொடுத்த பிறகோதான் நினைவு வரும், 'ஒரு படம் கூட எடுத்து வைக்கவில்லையே!' என்பது. எப்போதோ இங்கு சேமிப்பில் போட்டு வைத்த படம் இது.

ஏஞ்சல் என்னும் என் குட்டித் தோழிக்கு நத்தார்ப் பரிசாக இந்தக் கிண்ணத்தைத் தயார் செய்திருந்தேன்.  'ஏஞ்சல்' என்றதும் பொதுவாக சம்மனசு / குட்டித் தேவதை ஒன்றுதான் நினைவுக்கு வரும். இங்கு உள்ளது ஏஞ்சல் மீன். பல நிறங்களில், பல வடிவங்களில் கிடைக்கும் தொட்டி மீன் இனம் இது. படம்... கொஞ்சம் ஓவியத்தனமாக இருக்கிறது. :-)

'இமாவின் உலகம்' சுற்றாமல் ஒரே நிலையில் பல காலம் நின்று விட்டது. சுழல வைக்கும் முயற்சியாக, இன்று பம்பரத்தில் கயிறு சுற்றியிருக்கிறேன். :-)