மூன்றாவது இரண்டு

வணக்கம் வலையுலக நட்புகளே ! _()_ 

இந்த வருடம் இரண்டே இரண்டு இடுகைகளுடன் இமாவின் உலகை  அமைதியாக உறங்க விட்டிருக்கிறேனா!! ;(

என் தாயாரின் உடல் நலக் குறைவும் அதைத் தொடர்ந்த நிகழ்வுகளும் என் நேரத்தை முழுமையாகவே ஆக்கிரமித்துக் கொண்டன. இப்போ விடுமுறை. 

சென்ற விடுமுறையில் என் நேரம் பெரும்பாலும் என் பெற்றோர் வசிக்கும் ஒய்வு இல்லத்திலேயே கழிந்தது. இம்முறை அங்கு செல்ல முடியவில்லை.  

'வைரல்' என்னும் சொல் இப்போ வெகு சாதாரணமாக எல்லோர் வாயிலும் புழங்குகிறது. :-) இவ்வருடம் இரண்டாவது தடவையாக வைரஸ் தாக்கியிருக்கிறது என்னை. பாடசாலைச் சின்னவர்கள் வழியே வந்தது, ஒரு மாதமாக என்னோடு ஒட்டிக் கொண்டு இருக்கிறது. எனக்கு மட்டுமல்ல, எங்கள் பாடசாலையில் பலருக்கும் இதே பிரச்சினை. 

என் தாயாரது  நுரையீரல்கள்  பாதிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. நான் போய்ப் பார்க்க, அவருக்குத் தொற்றினால் சிரமப்படுவார். அதனால் எனக்கு விடுமுறை. 

இதற்கு மருந்து ஏதும் தருவதில்லை. கொத்துமல்லித் தண்ணீர், ஊதுமக்கஞ்சி, பழங்கள், ஆவி பிடிப்பது என்று செய்ய வேண்டியதெல்லாம் செய்கிறேன். ஒய்வு முக்கியம் என்கிறார்கள். இன்றைய என் ஒய்வு நேரச்  செயற்பாட்டை உங்களோடு பகிர வந்தேன்.

என் மாணவர் தன் தாய்நாடான  லெபனானுக்கு  குடும்பத்தைப் பார்ப்பதற்காகச் சென்றுவிட்டார். அவர் வரும் வரை வேறு வகுப்பிற்கு உதவியாகச் செல்லப் பணிக்கப்பட்டிருக்கிறேன். சென்ற வாரம்  தையல் வேலையைத் தெரிந்துகொண்ட மாணவிகள் இருவருக்கு உதவிய இடைப் பொழுதில் என்னை ஈர்த்தது அருகே மற்ற மாணவர்கள் சிலர் செய்துகொண்டு இருந்த கைவேலை. சதுரப் பலகைகளில் சாமோவன், டொங்கன் சித்திர வடிவங்களைச் செதுக்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். நான் விசாரிக்க ஆரம்பித்ததும், முயற்சி செய்து பார்க்கும்படி எனக்கும் ஓர் பலகைத் துண்டைக் கொடுத்தார்கள். 

செதுக்குவதற்கான ஆயுதங்கள் ஏற்கனவே என்னிடம் இருந்தன. பலகைக்கு

நேற்றே  'இந்தியன் இங்க்'  தடவிக் காய வைத்திருந்தேன். இன்று, முதல் முயற்சி. 

இந்தப் பக்கம் சில இடங்களில் ஒரு தடவைக்கு மேல் தீந்தை பூசப்பட்டுவிட்டது. பூசப்பட்டுவிட்டது என்ன! நான்தானே பூசினேன்! ;( அந்த இடங்கள்தான் செதுக்கிய இடங்களில் அசிங்கமாகத் தெரிகின்றன. ;(

'ஹங்சபூட்டுவ' (හංස පූට්ටුව - கழுத்துகள் பின்னிய வடிவிலான  ஒரு சோடி அன்னங்கள்)  வரைகிறேன் என்று ஆரம்பித்தேன். பிறகு ஒற்றை அன்னத்தோடு விட்டுவிட்டேன்.

இன்னொரு முறை பெரிய பலகையில் செதுக்கலாம் அதை. 

என்னிடம் உள்ள 'இந்தியன் மை'  நீரில் கரையும் போல் தெரிகிறது. (மாணவர்கள் வேறு சாயம் எதோ பயன்படுத்தியிருக்க வேண்டும். அவர்களது நல்ல கருப்பாக இருந்தது.) இதற்கு மேல் வாணிஷ் பூசுவதாக இருக்கிறேன். சின்னவரிடம்  இருக்கிறது என் வாணிஷ்  பேணி. அது வரும் வரை காத்திருக்கப் பொறுமை இல்லை. :-)

கொத்திக் கிளறியதை... க.கா.போ. 

செதுக்கிய கை வலிக்கிறது. நாளை மோசமாக வலிக்குமோ! :-) 

கன  காலம் கழித்துத் தட்டியிருக்கிறேன். பிழைகள் இருப்பின் சுட்டிக் காட்டுக. காலை எழுந்து வந்து திருத்துவேன்.