ஆக்வாஃபாபா விப்ட் க்ரீம்

தற்செயலாகக் கண்முன் தோன்றிய‌ அந்தக் காணொளியைத் தொடர்ந்து பார்க்க‌ வைத்தது... உண்மையில் அந்தக் குட்டிப் பையனின் சிரித்த‌ முகம்தான். பார்க்கும் போது எங்கள் பாடசாலையில் சின்னவர்கள்  oral presentation இற்குத் தயாராவது நினைவுக்கு வந்தது.

ஒரு தடவை சின்னவரொருவர் எலிப்பொறி வேலை செய்யும் விதத்தை விளக்கினார். பழகும் போது எல்லாம் நன்றாகத்தான் போய்க்கொண்டு இருந்தது. பரீட்சகர் முன்னால்... பொறி சின்னவரது கையை இறுகப் பற்றிக் கொண்டது. வலியில் துடித்து போனார் சின்னவர். பரீட்சகர் பதறிப் போனார். சின்னவரோ வலியின் மத்தியிலும் நிறுத்தாமல் தொடர்ந்து தன் பேச்சை முடித்துவிட்டே கையைப் பார்த்தார். 

இந்தச் சின்னவர் சொன்ன‌ விதம் என்னைக் கவர்ந்தது; க்ரீம்  செய்து பார்க்க‌ வைத்தது.

க்றிஸ்ஸுக்கு கடலை கடிக்க‌ முடியாதாம். எப்பொழுதும் ப்ரெஷர் குக்கரில் போட்டு மெத்தென்று அவித்து வைப்பார். (நான் தனியாக‌ எனக்கு அவித்துக் கொள்வேன்.) யேமன் சொன்ன‌ அளவு கடலை, நீர், நேரம் எல்லாம் பார்க்கவில்லை க்றிஸ். அது அவருக்கு வேண்டாத‌ வேலை. உப்பும் போட்டிருந்தார். தண்ணீரை வடிக்கும் போது கண்டுவிட்டேன். அந்தத் தண்ணீரைக் கொட்டாதிருக்கும்படி சொல்ல‌ அப்படியே விட்டுவைத்தார். நான் அதில் எப்பொழுதாவது ரசம் வைப்பதுண்டு. சுவையாக‌ இருக்கும். இம்முறையும் அதற்காகத் தான் கேட்கிறேன் என்று நினைத்திருப்பார். 

முதலில் நீர்க்க‌ இருந்ததைப் பார்த்ததும், இது வேலை செய்யாது என்று தோன்றியது. இரவு தூங்கப் போகுமுன் பார்க்க‌ சற்று ஜெலி போல் ஆக‌ ஆரம்பித்திருந்தது. ஐஸ்க்யூப் தட்டில் நிரப்பி குளிரூட்டியில் வைத்துவிட்டுத் தூங்கிவிட்டேன். காணொளியில் சொல்லியிருந்தபடி என் தட்டுகளின் ஒவ்வொரு குழியும் ஒரு மேசைக்கரண்டி கொள்ளளவாக‌ இருந்தது வியப்பைத் தந்தது. இப்படித்தான் எல்லாக் குளிரூட்டித் தயாரிப்பாளர்களும் தயாரிப்பார்களோ! 

இன்றுதான் நேரம் அமைந்தது செயற்படுத்த‌. 'விப்ட் க்ரீம்' தயாரிப்பில் இறங்கினேன். வெள்ளையாகவே வராது என்று மனம் சொல்லிற்று. இருந்தாலும், பிழைத்துப் போனால் நான்கு கரண்டி சீனியும் கொஞ்சம் மின்சாரமும் கொஞ்ச‌ நேரமும் தானே வீண்! 

ஆனால் என் அவநம்பிக்கையைத் தகர்த்தபடி மெதுவே வெள்ளைவெளேரென நுரைத்து எழுந்தது க்ரீம். சுவையும் பறவாயில்லை. (க்றிஸ் ஒரு பொழுதும் நன்றாக இருக்கிறது என்று சொல்ல மாட்டார். அவரது அகராதியில், 'பறவாயில்லை,' என்றால் நன்றாக இருக்கிறது என்று பொருள்.) என் சின்னவர் ஒரு முறை விழுந்து எழுந்து அழுதார். 'பறவாயில்லை கண்ணா, அழாதைங்கோ!' என்றதும் கோபம் வந்தது. பிறகு, 'பறவாய் இருக்கு,' என்று அழ ஆரம்பித்துவிட்டார். (பரவாயில்லை! பரவாயில்லை! எது சரி!! உதித் பாடுவது போல் பருவாயில்லை என்று சொல்லாதவரைக்கும் சரிதான்.)

ஏணியை இழுத்து வந்து ஏறி பைப்பிங் பை & நொசில்ஸை எடுக்கப் பஞ்சியாக‌ இருந்தது. பிஸ்கட்டில் கரண்டியால் அள்ளி வைத்துச் சுவைத்தோம்.

மீதியைக் குளிரூட்டியில் வைத்திருக்கிறேன். கரைந்து போகுமா! அப்படியே இருக்குமா! கெட்டிப்படுமா! பார்க்கலாம்.