ப்ரொமீலியாட்ஸ்

இங்கு வந்த முதல் வருடம்... கணவர் வேலையொன்றில் இணைந்து, குழந்தைகளும் பாடசாலையில் சேர்ந்து விட்டதும் முதல் முறையாக பகற்பொழுதுகளில் தனிமையில் விடப்பட்டேன். அதற்கு முன்பு எப்பொழுதும் இல்லாத தனிமை, அயலாரையும் தெரியாது. நாடு புதிது, வீடு புதிது, இங்கு நிலவிய அசாத்திய அமைதியும் புதிதாக இருந்தது.

வேலைக்குப் போக அரசு அனுமதி இல்லை என்ற நிலையில் மௌன்ட் ஈடன் செஞ்சிலுவைச்சங்கக் கடையில் தொண்டராக இணைந்துகொண்டேன்.
 2004 ல் இப்போ இருக்கும் வீட்டை வாங்கிக் குடிபெயர்ந்தோம். அந்தச் சமயம் கூட வேலை செய்த ஓர் தோழி கொடுத்த அன்பளிப்பு இந்த ப்ரொமீயாட்களின் ஆரம்பம்.

இரண்டு வீடுகளுக்குப் பொதுவான இடம் இது. இதுவரை வெள்ளைக்கற்கள் பரவி இருந்தது. சமீப காலமாக 'ஸ்னோ ட்ராப்ஸ்' ஆக்கிரமிப்பு அளவுக்கதிகமாக இருக்கவும் அவற்றை நீக்கி மீண்டும் 'வீட்மற்'றைச் சரி செய்து... என்ன வைக்கலாம்!! அழகு ப்ரொமீலியாட்ஸ்.

இடையில் இருக்கும் குட்டிச் செடி பெயர் மறந்து போயிற்று. (நினைவு வரும்போது வந்து பெயரை இணைக்கிறேன்.) அது பக்கத்து வீட்டுக் காமினி க்றிஸ் (இவர் தெலுங்கர், கணவர் தாய்லாந்துக்காரர்) வீடு மாறிப் போகையில் கொடுத்தது. அழகாக ஓர் பூப் போலவே வளர்ந்திருக்கும்.

ப்ரொமீலியாட் ஒரு அன்னாசிக் குடும்பத் தாவரம்

முழு நேர வேலை கிடைத்ததன் பின்னாலும் விடுமுறைக் காலங்களில் கடைக்குப் போய் உதவி வந்தேன். நான் மட்டும் அல்ல, முக்கிய நாட்கள் மற்றும் வேலை அதிகம் உள்ள நாட்களில் என் முழுக் குடும்பமும் அங்கே இருப்போம். இன்று என் தோழிகள் யாரும் அங்கில்லை. முதுமை அனைவரையும் வீட்டோடு இருத்தி விட்டது. இருக்கும் யாரையும் தெரியவில்லை; முன்பு போல் நினைத்த பொழுது போவது என்பது சங்கடமான காரியமாக இருக்கிறது.

அங்கு போய் வந்த அடையாளமாக என்னிடம் உள்ளவை இந்த ப்ரொமீலியாட்களும் சில புகைப் படங்களும்  முப்பத்து மூன்றாவது வருட விழாவன்று ஐந்தாண்டு சேவைக்காக எனக்குக் கிடைத்த பாராட்டுப் பத்திரமும் தான்.  பத்திரமாக வைத்திருக்கிறேன் அனைத்தையும்.
இதை விட... கடை தொடர்பான பல நினைவுகள் மனதில் இருக்கிறது. என் தோழிகள் என்னை மறந்தது போல் நான் அவைகளை மறக்குமுன் எங்காவது பதிந்து வைக்க வேண்டும். ;(