பொன் குஞ்சு!

'காக்கைக்கும் தன் குஞ்சு பொன் குஞ்சு.' இது உண்மையான பொன்குஞ்சு பற்றிய கதை.

ஏழாம் எட்டாம் வகுப்பு படிக்கும் காலத்திலிருந்து வீட்டில் மீன்கள் வளர்த்திருக்கிறோம். சிறிதும் பெரிதுமாகப் பத்துப் பதினைந்து தொட்டிகள், விதம் விதமாக மீன்கள்... பார்வையற்ற 'லெப்பர்ட் மொலி' கூட தடவைக்கு தொண்ணூறு வீதம் பத்துக்கு மேற்பட்ட தடவை குஞ்சு பொரித்திருக்கிறது. தங்க மீன்கள் மட்டும் எத்தனை வாங்கி விட்டாலும் தாம் வளர்ந்து பெரிதாகுமே தவிர எண்ணிக்கையில் பெருகியது இல்லை.

சென்ற வருடம் தோட்டத்து மீன் தொட்டியை (Fish pond) சுத்தம் செய்கையில், விட்டிருந்த நான்கு தங்கமீன்களில் ஒன்றுதான் மீதமாக இருந்தது. இந்த வருட ஆரம்பத்தில் வீட்டின் உள்ளே இருந்த தொட்டியில் விட்டிருந்த நால்வரில் மிஞ்சி இருந்த இறுதித் தங்கமீனை, அவர் நோய்வாய்ப் பட்டிருந்த காரணத்தால் வெளித் தொட்டிக்கு மாற்றி விட்டோம். அதை மறந்தும் விட்டேன் நான்.

பெரியவர் வீடு மாறியதில் கொஞ்சம் கவனிப்புக் குறைந்திருந்தது; ஃபில்டர், நீரூற்று எல்லாம் வேலை செய்வதை நிறுத்தியிருந்தது. ஆனாலும் இயற்கை தன் வேலை எதையும் நிறுத்தவில்லை. ஐதரில்லாத் தாவரம் பெருகிக் கிடந்தது. பாசி படர்ந்திருந்ததால் மீன்களுக்குப் போதுமான தீவனம் இருந்தது. மீன் சற்றுக் குணமாகிவிட்டிருந்தது.

சில வாரங்கள் முன்பாக இமாவனத்தில் அநுமார் (வாயு பகவான் இவர்தானே!) அட்டகாசம் செய்திருந்தார். ;( சுத்தம் செய்யும் வேலையில் பெரியவர் உதவிக்கு வந்திருந்தார்.  கிளம்புமுன், "அட! மீன்கள் வாங்கி விட்டிருக்கிறீர்கள் போல இருக்கிறதே!" என்றார். "இல்லையே!"
"மூன்று மீன்கள் இருக்கின்றன."

நாங்கள் போய்ப் பார்க்க எதுவும் தெரியவில்லை. பெரிய மீனின் வாலைப் பார்த்திருப்பார் என்று நினைத்துக் கொண்டோம். இலையுதிர்காலம் உதிர்த்து விட்ட இலைகளை வலை போட்டு எடுத்து வீசிவிட்டு மீதி வேலையைப் பார்க்கப் போய்விட்டேன்.

பின்னேரம் தற்செயலாகப் பார்க்க...

உண்மையில் ஒரு தங்கக் குஞ்சு... அழ..கு. நியாமான பெரிதாக வளர்ந்திருந்தது. இத்தனை நாள் எங்கள் கண்ணில் எப்படிப் படாமலிருந்தார்!!

படம் எடுப்பது சிரமமாக இருந்தது. கொஞ்ச நேரம் அசையாமல் ஒரு இடத்தில் நிற்க மாட்டார்களாம்.