நட்பெனப்படுவது!!

உபகதை 1

ஜெனி குழந்தை மாதிரி. சாக்லேட் பிடிக்கும்.

முக்கியமாக சிக்கோ பேபீஸ் (குழந்தையை எதிர்பார்த்திருந்த போது இது மட்டும் தான் சாப்பிட்டாராம். குழந்தைகள் போல இருக்கும் இந்த இனிப்புகள்), ட்விஸ்டீஸ் (ஆஸ்திரேலியத் தயாரிப்பு மட்டும்) & 'செர்ரி ரைப்ஸ்'. நான் எங்கு 'செர்ரி ரைப்ஸ்' கண்டாலும் வாங்கி வைத்து விடுவேன், இவருக்காக. அதை ஒழித்துக் கொடுத்து எதிர்பாராமல் அந்தக் கண்களில் மலரும் சந்தோஷத்தைப் பார்க்கப் பிடிக்கும்.

எங்கள் இருவருக்கும் கோடை விடுமுறையின் போதுதான் பிறந்தநாள் வரும். அதனால் பாடசாலையில் எதிர்பாராத விழா எடுக்க முடிவதில்லை.

10/01/2008

விடுமுறை நடுவே மற்றொரு தோழியின் 50 வது பிறந்த நாள். அங்கே சந்தித்தோம். என் ஆஸ்துமா மருந்துப் பெட்டிகளை ஒரு மருந்தகக் கடதாசிப் பையில் வைத்து இவரிடம் கொடுத்தேன்.
 "எதற்கு?" என்றார். 
"நான் இப்படியே வேறு ஒரு இடம் போகிறேன். இதைக் கொண்டு அலைய முடியாது தொலைத்து விடுவேன்,"
"சரி, நான் நாளை வீட்டில் கொண்டு வந்து தருகிறேன்." என்றார். குட்டியாக ஒரு பை, அதைக் கொண்டு அலைய முடியாது என்கிறேன். ;)
"வேண்டாம். விடுமுறைக்குப் போதுமான மருந்து வீட்டில் இருக்கிறது. இது உங்களிடம் இருக்கட்டும்,"
"என்ன!! இதை வைத்து விடுமுறையில் நான் என்ன செய்யப் போகிறேன்?" நொடி சந்தேகம் பூத்து மறைந்தது கண்ணில்.
"ஓகே! வட் எவர், நீங்கள் சொன்னால் செய்கிறேன்," வாங்கிப் பத்திரமாகப் பையில் வைத்தார்.
நான் பாடசாலை ஆரம்பித்ததும் பெற்றுக் கொள்வதாகச் சொன்னேன்.
"ஹும்" என்று தலையை நொடித்து விட்டு குளிர் பானம் பரிமாறப் போனார்.

22/01/2008

தொலைபேசியில் அழைத்தேன். பத்திரமாகப் பேச வேண்டும். போன வருடம் இது போல் வாழ்த்த அழைத்த போது...
"ஜெனியோடு பேச முடியுமா?"
"நோப், ஜெனி வீட்டில் இல்லை," சந்தேகம் இல்லாமல் இது அவர் குரலே தான். ;) இருந்தாலும் மன்னிப்புக் கோரி, தொடர்பைத் துண்டித்து இலக்கத்தைச் சரி பார்த்து விட்டு மீண்டும் முயன்றேன்.

"ஜென்னியோடு பேச முடியுமா?"
"அவர் வீட்டில் இல்லை."
"                    "
"ஹலோ!! இருக்கிறீர்களா?"
"யப்"
"தகவல் ஏதாவது தெரிவிக்க விரும்புகிறீர்களா?"
குழப்பமாகி "ம்.. நான் பிற்பாடு பேசிக் கொள்கிறேன். நன்றி," என்று துண்டித்து விட்டேன்.
மீண்டும் அழைத்தேன்.

அதே பதில். ;) நானும் விடவில்லை. "ஜெனி, அது நீங்கள் தான் என்று எனக்கு நன்றாகவே தெரியும். நான் இமா."
'கிக்' என்று சிரித்தார். என்ன ஆகி இருக்கிறது என்றால், முதல் நாள் எதோ 'சர்வே' என்று யாரோ விடாமல் அழைத்திருக்கிறார்கள். இவர் யோசிக்காமல் 'நாளை' என்று பிறந்த நாளை மறந்து சொல்லி இருக்கிறார். அதைத் தவிர்க்க இப்படி. அழைத்த பெண் குரலில் இந்திய வாசனை வீசியதாம். ;)

இம்முறை எச்சரிக்கையாக "நான் இமா," என்று ஆரம்பிக்கலாம்.

"வட்'ஸ் அப்?" என்றார்.
"நான் ஒரு மருந்துப் பொட்டலம் தந்தேனே.."
"அது இருக்கிறது கைப்பையில் பத்திரமாக. கொண்டு வந்து தரட்டுமா?"
"வேண்டாம் அது உங்களுக்குத் தான்,"
"எனக்கு!! எதற்கு!!"
"பரவாயில்ல சாப்பிடுங்கள்,"
"இது சரியாகத் தெரியவில்லையே!!" என்றார்.
"சரியோ தவறோ, நீங்கள் தான் அந்த மருந்தைச் சாப்பிட வேண்டும். அதுவும் இன்றே, இப்போதே," வைத்து விட்டேன். ;)

திரும்ப எடுத்தார். அப்போது என் வாழ்த்துகளைத் தெரிவித்தேன். அந்தப் பெட்டியில் செர்ரி ரைப்ஸ் வைத்திருந்தேன். ;) அவர் சந்தோஷத்திற்கு அளவில்லை.

!!!!!!!!!!!! ;)
தொடருகிறேன்...


இரண்டு வருடங்கள் மகிழ்ச்சியாகக் கழிந்தது. நாங்களும் அடிக்கடி விசாரிப்போம். விசாரிக்காமலும் தகவல் பெறுவோம். அவருக்கும் இந்த நாட்டில் இருந்த நெருங்கிய உறவுகள் நாங்கள் தானே, சொல்வார்.

பின் ஒரு நாள் சோகமானதோர் செய்தி கொண்டுவந்தார்.

மகனும் மருமகளும் மனமொத்துப் பிரிந்து விட்டார்களாம். ;( மீண்டும் 'வெறும்' நண்பர்களாகி விட்டார்கள்.

மீண்டும் நாளை இம் மலர் மலரும் வேளை 

தொடரும்..