சூரியகாந்தி

இந்தச் சூரிகாந்திச் செடிக்கோர் கதை இருக்கிறது. சில வருடங்கள் முன்பு, அழகாய் ஆறடி வளர்ந்து பூக்கத் தயாராக நின்றது எங்கள் தோட்டத்துத் தரையில்.

சின்னவர்கள் இருவருக்குமாக அவர்களது மாமனார் ரிமோட்டில் இயங்கும் ஹெலிகாப்டர் பொம்மை ஒன்று வாங்கிக் கொடுத்தார். இவர்கள் அதை விர்ரென்று வீட்டினுள்ளே விட, பொருட்களெல்லாம் தட்டிக் கொட்டிற்று.

வெளியே போனார்கள். செடி துண்டாகிவிட்டது. முக்கியமான பகுதி முறி(டி)ந்து விட்டது. தரையில் நீளமாக ஒரு குச்சு மட்டும் நின்றது. எனக்கு சோகம் பொறுக்க முடியவில்லை. கோபிக்க இயலவில்லை. இயலாமை... பயங்கர கர்ர்ர்ர்... கண்ணில் பட்ட வெற்றுத் தொட்டியில் துண்டாகி வீழ்ந்த தலைப்பகுதியைச் சொருகிவிட்டுச் சென்று விட்டேன்.

இலைகள் மெதுவே கருகிக் கொட்டின.

நான் தொடவும் இல்லை.

திடீரென ஒருநாள் துளிர்கள்... அப்போதுகூட பொய்த் தளிர் என்று நினைத்தேன். சூரியகாந்தியைத் தண்டிலிருந்து வளர்க்கலாம் என்று அறிந்திருக்கவில்லை அதுவரை. இலைகள் பெருத்தன. ஆதாரம் குற்றி விட்டேன். இருபத்தைந்துக்கு மேல் பூக்கள் கிடைத்தன அந்தப் புதிய செடியிலிருந்து. தட்டுக்கள் போல் பெரிதாகப் பூக்கும் இனம் இது. தொட்டியில் என்பதாலும் விபத்தின் காரணமாகவும் எண்ணிக்கை அதிகரித்ததாலும் என்று நினைக்கிறேன், சிறிய பூக்கள்தான் கிடைத்தன. ஆயினும் அழகு அவை.

எங்கள் அயல் வீட்டுப் பெண்மணி பறவைகளைக் கவர்வதற்காகவே சூரியகாந்தி வளர்ப்பார். அவை வேலிக்கு மேலாகத் தலை காட்டி 'ஹாய்' சொல்லும் எனக்கு. கோடை விடுமுறையில் தனித்திருக்கும் போது அடிக்கடி ஜன்னலால் எட்டிப் பார்ப்பேன்; சூரியனை ஒழுங்காகப் பின் தொடர்கின்றனவா என்பதைக் கவனிப்பதற்காக.

சூரியனைத் தொடரும் சூரியகாந்தி; இமாவின் உலகம் இங்கு தொடர்ந்ததோ 'சுகந்தி பூ'வை.

சூரியகாந்தி விதைகள் சாப்பிடலாம் அறிந்திருப்பீர்கள்; முழுப்பூவையே சாப்பிடலாம் தெரியுமா? இனிமையாக இருக்கும். நம்பாவிட்டால்... பொறுத்திருங்கள் நிரூபணத்தோடு மீண்டும் வருவேன்.