சிரிக்க சிந்திக்க - ஒரு தப்பான முயற்சி

மு.கு

பின்னால ஒரு பப்பி 'வவ் வவ் வவ்' என்று துரத்திக் கொண்டு ஓடி வரேக்க காலில எத்தின ஆணி குத்தினாலும் 'மொழி'யில பிருத்திவிராஜ் ஓடின மாதிரி ஓட்டமா ஓடி வீட்டு வாசலில போய்த்தானே நிற்பியள்!

அது போல நினைச்சுக் கொண்டு விளங்கினாலும் விளங்காட்டாலும் ஓட்டமா வாசிச்சுக் கடைசியில 'முற்றும், நன்றி' என்று காண மட்டும்... ஓடுங்கோ. நிற்கப்படாது, இப்பவே சொல்லீட்டன். ;)

--!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!--

 

பதின்ம வயதுகளில் ஒரு உற்சாகத்தில் ஏன் தாயாருக்கு விடைத் தாள்கள் திருத்துவதற்கு உதவவென்று நானாகவே முன்வருவேன். அவர்கள் என்னிடம் கொடுப்பது பெரும்பாலும் 'சரியாயின் சரி என்றும் பிழையாயின் பிழை என்றும் கூறுக.' என்றோ அல்லது 'மிகப் பொருத்தமான விடையின் கீழ் கீரிடுக' என்றோ தான் இருக்கும். மீதியை அவர்கள் பார்த்துக் கொள்வார்கள். (அதுதான் தொழில் தர்மம்.) இறுதியில் அனைத்துப் புள்ளிகளையும் கூட்டி சிவப்பு மையால் ஒரு வட்டம் வரைந்து அதனுள் எழுதிக் கொடுப்பேன்.

இதில் எனக்கு என்ன இலாபம் என்கிறீர்களா! இமாவுக்கு சிரிக்கப் பிடிக்கும். விடைத்தாள்களில் காணப்படும் மீதிக் கேள்விகளைத் திருத்தும் உரிமை எனக்கு வழங்கப்படாவிட்டாலும் அவற்றை வாசித்துச் சிரிக்கும் உரிமை எனக்கு மறுக்கப்பட்டது இல்லை.

ஒரே சமயத்தில் எல்லாப் பாடசாலைகளிலும் தவணைப் பரீட்சைகள் நடக்கும். எனக்கு பரீட்சைகள் முடிந்ததும் இது பொழுது போக்கு, மன அழுத்தத்தை நீக்கும் மருந்து. சிரித்தாலும் நிறையச் சிந்திப்பேன். கந்தையானாலும்... உடுத்திக்கொள்ள வேண்டும், ஆறிலும் சாவு... குளத்திலும் சாவு, அர நனைந்தவனுக்கு... ;) துவாய் கொடுக்க வேண்டும், என்பது போன்ற அதி அற்புதமான கருத்துக்கள் எல்லாம் மேதாவிகளால் சொல்லப்பட்டு இருக்கும்.

அது போல 'எங்கள் ஊரில் அக்கினி பகவான் என்று ஒருவன் வாழ்ந்து வந்தான். அவனுக்கு ஒரு நாள் ஆவேசம் வந்தது. அவன் தன் வீட்டில் இருந்த பெரிய கத்தியை எடுத்துக் கொண்டு வாசற் கதவைத் திறந்து வெளியே ஓடினான்.' என்பது போல் ஆரம்பிக்கும் கவிதையான கட்டுரைகளும் (கொடுக்கப் பட்ட தலைப்பு 'அக்கினி பகவான் ஆவேசம் கொண்டான்.') படித்திருக்கிறேன்.

'வளரும் பயிரை முளையிலே தெரியும்' என்றோ 'எல்லாம் செபா படிப்பிச்ச அருமை' என்றோ நினைக்கத் தோன்றவில்லை. கல்வித் திட்டம் அப்படி. காலத்தின் கட்டாயம், பிடிக்கிறதோ பிடிக்கவில்லையோ அப்படித்தான் கேள்வித்தாள்கள் அமைப்பு இருந்தது அந்தக் காலத்தில். 

குழந்தைகள் மனதுக்கு அது சரி என்று பட்டிருக்கும், எழுதி இருப்பார்கள். இப்போது கூட சமயங்களில் நான் குழம்பிப் போவேன். எதையாவது நினைத்து நான் கேள்வி கேட்க குட்டி மூளை வேறு ஏதாவது அர்த்தம் செய்து சரியாகத் தப்பாகப் பதில் சொல்கையில்   நான்தான் தப்பு என்று புரிந்து விடும். உ+ம் Do you know 'Grace'? - நான், 'Is it the girl in room 16?' - ஒரு குட்டி மாணவன். ;) நான் கேட்டது, உணவுக்கு முன் செபம் சொல்லத் தெரியுமா? என்று. அவர்கள் இடத்தில் இருந்து சிந்திக்கத் தவறி இருப்பேன்.

திசை மாறிப் பயணிக்கிறேன். ;) மீண்டும் விட்ட இடத்திலிருந்து...  இது வேறு ஒன்றும் இல்லை, வடை சுடுகையில் ஒன்றிரண்டு வடிவம் மாறி வருவதில்லையா! அது போல. அதற்காக அவற்றைத் தூக்கி எரிவோமா! (என்ன சிரிக்கிறீங்கள்! கர்ர்ர்... ஒழுங்கா வாசிச்சு முடியுங்கோ. இன்னும் நன்றி சொல்லேல்ல நான்.) அமைப்பாக வருவது விருந்தினர்க்கு, கோணல் வடை எனக்கு. ;) அதற்காக... தானே, தனியே சாப்பிட்டு விடுவோம் என்று எண்ணி யாராவது கோணலாகவெ சுடுவார்கள் என்று நினைக்கிறீர்களா!! நான் நினைக்கவில்லை. நாங்கள் இன்னமும் பாடசாலை செல்லும் மாணவர்களா? இல்லையே!!

வடை என்றால் வட்டமாக இருக்க வேண்டும். இடியப்பம் நூல் மாதிரி இருக்கவேண்டும். எதையும் பரிமாருமுன் ஒரு முறையாவது சுவை பார்க்கவும் வேண்டும். இது கட்டாயம். (இல்லாட்டால் கண்ணை மூடிக் கொண்டு குழம்பில மிளகாய்த் தூளுக்குப் பதில் கொப்பித்தூலப் போட்டிருக்கிறான் எண்டு எனக்கு எப்பிடித் தெரிய வரும்!!) சதுரமாகச் செய்து வைத்தால் வடையா? வட்டமாக இருந்தால்தான் வடை. கோப்பித்தூள் போட்டால் கோப்பி. மிளகாய்த்தூள் போட்டால்தான் குழம்பு.

எங்கேயாவது இமா கோணலாக வடை சுட்டுப் பரிமாறி இருக்கிறேன் என்று கண்டால் (இங்க வேணுமெண்டே தான் கொனலாச் சுட்டிருக்கிறான்.) தைரியமாகச் சொல்லுங்கள். திருத்திவிடுகிறேன். 'இமாவின் உலகத்'தில் விதியே என்று யாரும் சாப்பிட்டு விட்டுப் போகக் கூடாது. எனக்குக் கோணல் வடை பிடிக்காது. யாருக்கும் கொடுக்கவும் விரும்பவில்லை. யாம் பெற்ற துன்பம் பெறுக இவ்வையகமும், என்று நினைக்கிற ஆள் நான் இல்லை.

நாம் ஒன்று நினைக்க தெய்வம் ஒன்று நினைக்கும். பழமொழி.

நாம் ஒன்று நினைக்க கூகிளார் ஒன்று நினைப்பார். புதுமொழி.

நான் பேச நினைப்பதெல்லாம் நீ பேச வேண்டும், என்று எப்படி எடுத்துச் சொன்னாலும் அவர் கேட்பதாக இல்லை. 'என்'னை 'ஏன்' என்கிறார். மேலே ஒரு இடத்தில் கூட 'கீரி' வைத்து இருக்கிறார். ;)

என் தாய் மொழியை நானே கொல்லலாகுமா!!! பேச்சு வழக்கு வேறு, எழுத்து வழக்கு வேறுதான். இருப்பினும் தவறுகள் திருத்தப் படவேண்டும். இல்லாவிடில் பேச்சு வழக்கும் வழக்கிழந்து விடும். ரசிக்க இயலாது போய்விடும். 

நான் திருந்த நினைக்கிறேன். ;) எனவே... என் உலகில் 'சங்கிலியைக் காணோம்.', 'ஏன் காலை எடுத்துப் போட்டீங்கள்?' 'விசிறி எங்கே? என்பதான கருத்துரைகளுக்கு முக்கியத்துவம் வழங்கப்படும்.

வருக, வழங்குக.

முற்றும்
*********************************************

பி.கு

மேலே உள்ள கட்டுரையில்!! காணும் எழுத்துப் பிழைகளைத் தாங்களே திருத்திப் படித்துக் கொள்ளுமாறு அன்போடு வேண்டிக் கொள்கிறேன். ;) நோக்கம் கருதி அவற்றை அப்படியே விட்டிருக்கிறேன். நன்றி

- அன்புடன் இமா