சுவர் இருந்தால்தான் சித்திரம்

விடுமுறை - வந்தால் முதலில் சந்தோஷம். பிறகு மெதுவே போரடிக்க ஆரம்பித்து விடுகிறது. எப்போதும் ஒரு பெரிய கூட்டத்தின் நடுவே இருந்து விட்டு திடீரென்று தனிமை.. தனிமை.. தனிமையைத் தவிர வேறில்லை.

இமாவின் உலகத்தில் 'பின்தொடருவோர்' வசதியைக் கொண்டுவரலாம் என்று முயன்று கொண்டு.. முயன்று கொண்டே.. இருக்கிறேன். எப்படிப் போனாலும் ஒரு குட்டிச் சுவரில் முட்டிக் கொண்டு இங்கேயே திரும்பி விடுகிறேன்.

பாடசாலையில் தினமும் 'வைப்ரன்ட் கலர்ஸ்' முகங்களைப் பார்த்துப் பழகிய எனக்கு போரடிக்கும் பழகிய முகங்கள் கூட இன்று அருகில் இல்லை. எந்தப் பக்கம் திரும்பினாலும் சுவர்.. சுவர் .. சுவர் தான்.

ஊரில் சுவர் கூட சுவாரசியமாக இருக்கும். பள்ளிக்குடும்பத்துக்குப் பதில் பல்லிக்குடும்பம், பல்லிச்சண்டை, பெரிய பெரிய முதலைப் பல்லிகள். சுவரில் தொங்கும் புகைப்படச் சட்டத்தின் பின்னால் இருந்து ஒருவர் எட்டிப் பார்ப்பார். இன்னொருவர் நிறம் மாற்றிக் கொண்டு அடையாளமே தெரியாமல் படத்தின் மேலேயே இரையை எதிர்பார்த்து நிற்பார். வீட்டுக்கு வருவோர் கேட்டால் 'வளர்க்கிறேன்' என்று சிரிப்பேன். இங்கு மருந்துக்கு ஒரு பூச்சி கூடக் காணோம். (மருந்தடித்துக் கொன்று விட்டுக் காணோம் என்கிறேன்.)

அங்கு ஒரு தவளையார் இருந்தார். இரவு ஏழு மணி ஆனதும் காணலாம், தரையில் உலவித்திரியும் ஜந்துக்களை எல்லாம் சுவைத்துவிட்டு தன் இருப்பிடம் திரும்பி விடுவார்.

இங்கு இருப்பவர்கள் நான் வளர்ப்பவர்கள் மட்டுமே. இன்று திடீரென்று மழை பொழிகிறது. அதனால் பூனைப்பிள்ளைகளைப் பின் தொடர முடியாது. எனக்கு தூவானத்தில் நனையப் பிடிக்கும். இன்று நனையவும் முடியாது, ஏற்கனவே தும்மல்.

தும்மல் எப்படி வந்தது? 'டிஷூ' எப்படி வந்தது!

எங்கள் ஆமையார் நீந்தி விளையாடப் பிடிக்காமல் கொஞ்ச நாட்களாக அவரது மிதப்பிலே அமர்ந்திருந்தார். அதிகம் மெலிந்திருந்த மாதிரி தெரிந்தார். என்னைக் கண்டாலும் வரவில்லை. செதில் ஒன்று வேறு கழன்று போன மாதிரி தெரிந்தது. மகன் 'காம்பிங்' போய் விட்டார். அவர் அறையில் இருக்கும் ஆமை பற்றிய புத்தகங்களைத் துழாவிப் படித்ததில் இவருக்கு நியூமோனியா என்று அனுமானித்தேன்.

ஏதாவது செய்ய வேண்டும்.. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தொட்டியில் நீர் நிறைத்துவிட்டேன். நீர் கலங்கிப் போயிற்று; மிதவை அமிழ்ந்து போயிற்று; ஃபில்டரும் நின்று விட்டது. ;(

இரவு மகன் வந்தார். "ஆமைக்கு சுகமில்லை போல இருக்கு கண்ணா" என்றேன் கவலையாக. போய்ப் பார்த்தான்.


"இட்ஸ் ஓகே! வேற ஒன்றும் இல்லை, ஷீ இஸ் க்ரோவிங் மம்" சிரிக்கிறான். ம்ம். மூன்று நாள் நான் தவித்த தவிப்பு எனக்குத் தான் தெரியும்.

இப்போ கலங்கிப் போன நீரை மாற்ற வேண்டி இருந்தது. ஃபில்டரைத் திருத்தி, மிதப்புக்கும் வழி செய்ய வேண்டும்; இல்லாவிட்டால் ஆமையார் உறக்கமில்லாமல் வருந்துவார் என்று தெரிவிக்கப்பட்டது.


நானும் உதவிக்குப் போனேன். எல்லாம் மாற்றிச் சரிசெய்தாயிற்று. வெளியே ஒரு தொட்டியில் வளர்ந்துபோய் இருந்த லில்லி பாட், நீர்த்தாவரம் எல்லாம் போட்டு அழகாய் அமைத்துக் கொடுத்துவிட்டுப் படுக்கைக்குப் போகையில் பதினோரு மணி.

காலையில் கண் விழித்தால் 'டிஷூ.. டிஷ்ஷூ ' என்று ஒரே தும்மல். இப்போ தெரிகிறதா! அந்தக் கடதாசிக்கு 'டிஷ்ஷூ' என்று பெயர் எப்படி வந்தது என்று!

டிஷூவோடு "டிஷூ.. டிஷ்ஷூ.." என்று சொல்லிக் கொண்டே ஆமையாரைப் போய்ப் பார்த்தேன். 'ஆஹா! ஆனந்தம்,' என்கிற மாதிரி பழையபடி கால், கை எல்லாம் அடித்துக் கொண்டு வளைய வருகிறார். என்னைக் கண்டதும் ஓடிவந்தார். அவருக்கும் எனக்கும் மட்டுமே புரியும் ரகசிய பாஷையில் பேசிக் கொண்டோம். "தாங்க்யூ இமா, தொட்டி இப்போதான் இயற்கையாகத் தெரியுது இல்லையா !" ம். இயற்கையாகத் தான் தெரிந்தது, லில்லி இலைகள் எல்லாம் பிடுங்கி வீசி தட்டுத்தட்டாய் மிதக்கிறது. மீதித் தாவரம், முழுகிவிட்டு துறைமுகவீதியில் நடை போய் வந்த இமா தலை மாதிரி இருக்கிறது. ஃபில்டர் கூட மீண்டும் பழைய நிலைக்குத் திரும்பி இருந்தது. ;(


இப்படி இருந்தால்தான் ஆமைத்தொட்டி, சுவர் இருந்தால்தான் சித்திரம், ஸ்கூல் போனால்தான் தான் இமா.